Zasada Ne Bis in Idem w Delfcie
Zasada ne bis in idem, uregulowana w artykule 68 Kodeksu karnego (Sr), zabrania ponownego ścigania lub karania osoby za ten sam czyn po wydaniu prawomocnego orzeczenia. W Delfcie, z jego tętniącą życiem społecznością akademicką i historycznym centrum, zasada ta zapewnia pewność prawa oraz chroni przed powtarzaniem postępowań sądowych przed Sądem Okręgowym w Hadze, oddział w Delfcie.
Ma ona zastosowanie zarówno po skazaniu, jak i uniewinnieniu. Prawomocne uniewinnienie przez sąd w Delfcie blokuje ściganie za identyczne czyny; w przypadku skazania nie można nałożyć nowej kary za to samo przestępstwo, chyba że fakty się różnią, jak w przypadku incydentów na kampusie TU Delft.
Wyjątki i Zakres Stosowania w Sprawach Delfckich
Istnieją wyjątki, takie jak w przypadku czynów ciągłych lub nowych kwalifikacji prawnych. Sąd Najwyższy stosuje test faktów i okoliczności: identyczne fakty blokują ponowne otwarcie postępowania. W Delfcie ma to często zastosowanie w złożonych sprawach, takich jak oszustwa w startupach technologicznych przy TU Delft lub przestępstwa z użyciem przemocy podczas wydarzeń w centrum miasta. Zapobiega to nadużyciom, ale pozostawia możliwość ścigania za nowe przestępstwa, na przykład kradzieże rowerów z udziałem wielu podejrzanych.
Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC) nadzoruje stosowanie tej zasady na podstawie artykułu 4 Protokołu 7 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC), co ma znaczenie dla lokalnej praktyki prokuratury w Delfcie.
Praktyczne Skutki dla Delfu
Naruszenie tej zasady może prowadzić do uznania postępowania za niedopuszczalne przez Sąd Okręgowy w Hadze w Delfcie. Dla podejrzanych zapewnia to spokój po sprawach prowadzonych przez policję regionu Wybrzeża Morza Północnego; dla prokuratury wymusza staranne przygotowanie sprawy. Prawomocność orzeczenia aktywuje ten mechanizm ochronny, co jest szczególnie istotne w mieście studenckim, jakim jest Delft, gdzie często dochodzi do drobnych przestępstw.
(Liczba słów: 248)