Zasada proporcjonalności w egzekucji w Delft
Zasada proporcjonalności, zawarta w artykule 3:4 Awb, stanowi kluczowe kryterium przy wyborze i nakładaniu środków egzekucyjnych przez gminę Delft. Niniejsza zasada wymaga, aby środek był odpowiedni, konieczny i zrównoważony w stosunku do celu i naruszenia. Gmina musi rozważyć, czy możliwa jest łagodniejsza interwencja, zanim przejdzie do środka przymusu administracyjnego lub kar pieniężnych, na przykład w przypadku naruszeń w centrum miasta wokół Placu Rynku lub wzdłuż kanałów.
Przy stosowaniu odgrywa rolę powaga naruszenia, a także okoliczności sprawcy, takie jak szkody ekonomiczne dla lokalnych przedsiębiorców lub skutki zdrowotne w gęsto zaludnionych dzielnicach, jak kampus TU Delft. Orzecznictwo Wydziału Prawa Administracyjnego Rady Państwa podkreśla, że zbyt surowy środek może być nieważny. Przykłady w Delft to zawieszenie kary pieniężnej pod rygorem egzekucji przy dobrowolnej renowacji fasad zabytków wpisanych do rejestru rijksmonumenten lub w przypadku naruszeń parkingowych w historycznym centrum, gdzie wystarczają ostrzeżenia.
Stosowanie w praktyce w Delft
Kroki w ocenie proporcjonalności: (1) cel normy, takiej jak ochrona dziedzictwa Delft lub środowiska życia, (2) intensywność naruszenia, (3) alternatywy, takie jak kampanie edukacyjne prowadzone przez gminę, (4) proporcjonalność. Zapobiega to dowolności i gwarantuje pewność prawa. W przypadku naruszeń środowiskowych w strefach przemysłowych, jak lokalizacja TNO, gmina często waży szkody środowiskowe w stosunku do kosztów prowadzenia działalności lokalnych przedsiębiorstw MKB.
Zasada wiąże władze Delft i oferuje sprawcy możliwość wniesienia sprzeciwu i odwołania do sądu w Hadze. Najnowsze orzecznictwo, takie jak ECLI:NL:RVS:2022:1234 oraz lokalne sprawy dotyczące zarządzania kanałami, ilustruje, że niewystarczające uzasadnienie prowadzi do uchylenia decyzji.