Voorbeelden van veelvoorkomende nietige clausules in de Delftse huursector

In de bruisende Delftse huurmarkt, met zijn mix van studentenwoningen rond de TU Delft en familiehuizen in wijken als de Binnenstad en Tanthof, duiken regelmatig nietige clausules op die verhuurders oneerlijk voordeel geven. Een klassieker is het beding dat huurders verplicht tot betaling van alle reparatiekosten, terwijl artikel 7:243 BW bepaalt dat de verhuurder voor grote onderhoud verantwoordelijk is. Ook indexeringsclausules die afwijken van de wettelijke Huurprijzenbevriezing zijn nietig, iets wat bij de vele kamercontracten in Delft vaak voorkomt. Andere voorbeelden: een verbod op schilderwerk door de huurder zonder toestemming, of een automatische huurverhoging zonder indexatie. Clausules die de huurder uitsluiten van wettelijke opzegtermijnen of die indekking van openstaande vorderingen op de borg toestaan boven de wettelijke 2 maanden huur, worden door rechters in Den Haag en Rotterdam stelselmatig vernietigd. In Delftse kamerverhuurcontracten – populair onder studenten – is een beding dat de huurder hoofdelijk aansprakelijk stelt voor alle huisgenoten vaak nietig wegens strijdigheid met redelijkheid en billijkheid, zoals recent bevestigd in lokale zaken bij de kantonrechter. De Huurcommissie, met een loket in Den Haag dichtbij Delft, publiceert lijsten met 'zwarte' bedingen. Delftse verhuurders riskeren naheffingen of boetes van de gemeente als ze vasthouden aan nietige clausules. Huurders kunnen deze aanvechten via een procedureloze brief aan de verhuurder of via de kantonrechter in Delft. Altijd bewijs bewaren, zoals het contract, betaalbewijzen en correspondentie met de TU Delft huisvestingsdienst. Zo voorkom je discussies en behoud je je rechten in deze krappe Delftse huurmarkt. (248 woorden)