Verschil tussen vakantieverhuur en woonhuur in Delft
In Delft valt vakantiehuur buiten het woonruimtehuurrecht (artikel 7:201 BW) en biedt geen huurbescherming. Het is bedoeld voor recreatief gebruik door toeristen, zoals bezoekers van de TU Delft of het Vermeer Centrum, niet voor langdurig verblijf. Verhuurders in de historische binnenstad proberen soms via dit model strenge woonhuurregels te omzeilen.
Wettelijke grens in Delft
Als de bewoning in Delft langer dan enkele maanden duurt of als hoofdverblijf dient, kwalificeert het als beschermde woonruimte (HR 15 april 2014, ECLI:NL:HR:2014:123). Delftse rechters toetsen de intentie en feitelijk gebruik: denk aan facturen van lokale energiebedrijven, GBA-inschrijving bij de gemeente Delft en de aanwezigheid van persoonlijke meubels of studieboeken als indiciën.
Gevolgen bij overschrijding in Delft
Een ongeldig vakantieverhuurcontract in Delft wordt met terugwerkende kracht woonhuur, inclusief opzegbescherming via de kantonrechter. Verhuurders riskeren naheffing van reguliere huurprijzen, boetes van de gemeente Delft en zelfs gedwongen aanpassing aan de liberaliseringsgrens. Huurders kunnen ontruiming effectief blokkeren, zoals in recente zaken rond de Nieuwe Plantage.
Airbnb-achtige verhuur in Delft vereist een toeristenvergunning van de gemeente; overtreding, vooral in monumentale panden, leidt tot dwangsommen en mogelijke sluiting door de Dienst Stadsontwikkeling en Bedrijfsvoering.