Strafrechtelijke vervolging bij verzekeringsfraude in Delft

Verzekeringsfraude in Delft valt onder art. 326 en 359 Wetboek van Strafrecht: oplichting en valsheid in geschrifte. Strafmaximum: vier jaar cel en €90.000 boete. Het OM hanteert richtlijn 90% transactie bij kleine zaken, maar procedeert bij systematische fraude, zoals bij TU Delft-studenten of lokale ondernemers. Bewijsmiddelen: getuigenverklaren, forensisch onderzoek en data-uitwisseling via FIOD, vaak in samenwerking met de Delftse politie. Verzekeraars melden via het Landelijk Meldpunt Fraude Verzekeringen, met meldingen uit de regio Haaglanden. Slachtoffers van fraudeclaims in Delft worden benadeelde partij met spreekrecht bij de rechtbank Den Haag. Cassatie Hof 's-Gravenhage bevestigde in 2023 dat simulatie letsel bij fietsongevallen in Delft zwaar strafbaar is. Civielrechtelijke ne bis in idem geldt niet; parallelle procedures mogelijk bij de kantonrechter Delft. Herstel boete en schadevergoeding via WM3-regels. Preventie via educatie door gemeente Delft en AI-detectie bij lokale verzekeraars. Jaarlijks 500 meldingen in de regio, met €15 miljoen schade door fraude in studentenhuizen en bouwprojecten. Verdachten hebben recht op advocaat via de Delftse balie en bewijsverzoek. Internationale fraude met expats raakt uitleveringsverdragen. Dit regime ontmoedigt misbruik in Delft effectief. (212 woorden)