Onderhuur en opzegging in Delft: risico's en regels

In Delft, met zijn bruisende studentenpopulatie aan de TU Delft en universiteitscampus, is onderhuur populair maar risicovol. Onderhuur vereist altijd schriftelijke toestemming van zowel de hoofdhuurder als de verhuurder; zonder is het illegaal volgens het Burgerlijk Wetboek. Bij opzegging van de hoofdhuur eindigt de onderhuur automatisch, tenzij de verhuurder expliciet akkoord gaat met voortzetting (artikel 7:267 BW). Als onderhuurder geniet je geen opzeggingsbescherming tegen de hoofdhuurder. Procedure in Delft: vraag toestemming via e-mail of aangetekende brief, vaak met een waarborgsom. Verhuurders in wijken als het centrum of Poptahof weigeren bij wanprestatie, zoals schade aan monumentale panden. Praktijkvoorbeeld: een TU Delft-student onderverhuurt een kamer in een studentenhuis aan de Phoenixstraat. Vertrekt de hoofdhuurder, dan moet de onderhuurder weg, tenzij de corporatie als Woonbron of DUWO instemt. Bij geschillen oordeelt de kantonrechter in Den Haag; onderhuurders claimen vaak schadevergoeding. Bescherming: de onderhuurovereenkomst mag nooit langer lopen dan de hoofdhuur. Illegale onderhuur, zoals via Airbnb, leidt tot boetes en directe opzegging – strenger sinds de Delftse Huisvestingsverordening 2023, met limieten op kamerverhuur in drukke buurten als de Innenstad. Lokale tip: check de huisregels van Delftse corporaties en de gemeentewebsite voor urgentietakenlijst-regels. Deze bepalingen voorkomen ketenopzeggingen en misbruik in de krappe Delftse huurmarkt. (248 woorden)