Het Beginsel van Ne Bis in Idem in Delft
Ne bis in idem, vastgelegd in artikel 68 Wetboek van Strafrecht (Sr), verbiedt dat een persoon tweemaal wordt vervolgd of gestraft voor hetzelfde feit na een onherroepelijke beslissing. In Delft, met zijn bruisende universiteitsgemeenschap en historische binnenstad, waarborgt dit principe rechtszekerheid en beschermt het tegen herhaalde rechtszaken bij de Rechtbank Den Haag, locatie Delft.
Het geldt zowel na veroordeling als vrijspraak. Een onherroepelijke vrijspraak door de Delftse rechter blokkeert vervolging voor identieke feiten; bij veroordeling kan geen nieuwe straf worden opgelegd voor hetzelfde delict, tenzij feiten verschillen, zoals bij incidenten rond de TU Delft-campus.
Uitzonderingen en Afbakening in Delftse Zaken
Er zijn uitzonderingen, zoals bij voortgezette handelingen of nieuwe kwalificaties. De Hoge Raad hanteert een feiten- en omstandigheden-toets: identieke feiten blokkeren heropening. In Delft speelt dit vaak bij complexe zaken zoals fraude in tech-startups aan de TU Delft of geweldsdelicten tijdens evenementen in de binnenstad. Dit voorkomt misbruik maar laat ruimte voor nieuwe delicten, bijvoorbeeld fietsdiefstallen met meerdere verdachten.
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) bewaakt de toepassing via artikel 4 Protocol 7 EVRM, relevant voor lokale parketpraktijken in Delft.
Praktische Gevolgen voor Delft
Schending kan leiden tot niet-ontvankelijkverklaring van een vervolging bij de Rechtbank Den Haag in Delft. Voor verdachten biedt het rust na zaken bij de politie Noordzeekust; voor het OM dwingt het tot zorgvuldige zaaksaanleg. Onherroepelijkheid activeert dit shield effectief, vooral in een studentenstad als Delft met frequente kleine delicten.
(Woordaantal: 248)