Bij verkeersongevallen in Delft of daarbuiten bepaalt de Rome II-verordening welk recht geldt voor smartengeld en andere schadevergoedingen. Delft, als bruisende studentenstad in de Randstad, ziet veel grensoverschrijdende incidenten door het nabije vliegveld en internationale verkeer. Verschillen tussen EU-landen blijven groot: Nederlands recht biedt vaak hogere immateriële schadevergoedingen dan Duits recht, wat cruciaal is voor Delftenaren.
Toepassing in Delftse praktijk
De hoofdregel (artikel 4(1)) verwijst naar het recht van de plaats delict. Een botsing op de A13 bij Delft met Nederlandse slachtoffers kan nog steeds Spaans recht activeren bij een trip naar Spanje, met lagere tarieven. Maar artikel 4(2) biedt soelaas: bij gemeenschappelijke woonplaats in Delft activeert dit gunstiger Nederlands recht, zoals geoordeeld door de Rechtbank Den Haag in lokale zaken.
In Delft omvatten schadeposten niet alleen medische kosten en inkomensverlies, maar ook kosten voor huishoudelijke hulp of studievertraging bij TU Delft-studenten. Bewijslast varieert: continentaal recht legt deze zwaarder bij slachtoffers, terwijl Angelsaksische invloeden soepeler zijn. Lokale advocaten in Delft benadrukken documentatie van letsel via het Delftse ziekenhuis.
Verjaringstermijnen verschillen: drie jaar in Nederland tegenover twee in België. De Rechtbank Rotterdam, bevoegd voor Delft, past Rome II strikt toe, geïnspireerd op HvJEU-zaak C-45/13 waar woonplaats prevaleerde. Recente Delftse uitspraken tonen hogere awards bij gezamenlijke domicilie.
Advies voor Delftenaren: documenteer woonplaats in Delft en delictplaats grondig voor optimale claims. Verzekeraars in de regio gebruiken Rome II strategisch in onderhandelingen rond de Technopolis of oude stadscentrum.